Μη με ξυπνάς απ’ τις έξι
πριν ακόμα η μέρα να φέξει
ξυπνητήρι κτυπάς σαν τρελό,
σε μισώ σε μισώ!
Ξύπνα! Σήκω! Ξύπνα! Σήκω!
Είν’ απαλό το κρεβάτι,
αφήστε με να κοιμηθώ.
Στο όνειρό μου βλέπω έναν κόσμο
χωρίς ξυπνητήρια λαχταριστό.
Καινούρια μέρα σε λίγο αρχίζει,
το ξυπνητήρι τρελά χτυπά
μα ο Χουζούρης του στρουμφογυρίζει,
νυστάζει και παραμιλά.
Μη με ξυπνάς απ’ τις έξι
πριν ακόμα η μέρα να φέξει
ξυπνητήρι κτυπάς σαν τρελό,
σε μισώ σε μισώ!
Ξύπνα! Σήκω! Ξύπνα! Σήκω!
Είν’ απαλό το κρεβάτι,
αφήστε με να κοιμηθώ!
Στο όνειρό μου βλέπω έναν κόσμο
χωρίς ξυπνητήρια λαχταριστό.
Όλοι ξυπνήσαν, ο ήλιος φέγγει
μα ο Χουζούρης στρουμφαλητό
και με κλειστά τα μάτια μουρμουρίζει:
“Τα ξυπνητήρια τα μισώ!”
“Άσε με να κοιμηθώ… Νυστάζω!
