Ο δράκος που ήταν μοναχός

Ήταν ένας δράκος που ήταν μοναχός Είχε χρυσή καρδιά μα ήταν τρομακτικός Περιπλανιόταν μόνος, θλιμμένος και σκυφτός Και προσευχόταν μόνο να γίνει αγαπητός Ήταν ένας δράκος που ήταν μοναχός Μια μέρα μες το δάσος χτυπάει συναγερμός Ανοίγει τα φτερά του, πετάει σαν αστραπή Και βλέπει ένα αγοράκι στην πιο ψηλή κορφή Διστακτικά πλησιάζει μην γίνει αντιληπτός Μην άξαφνα φανεί μπροστά και φοβηθεί ο μικρός Το αγοράκι κλαίει γιατί έχει χαθεί Κι ο δράκος ψιθυρίζει με μια γλυκιά φωνή Μη κλαις και μη φοβάσαι είμαι εγώ εδώ Προστάτης σου θα γίνω και θα σε αγαπώ Ήταν ένας δράκος που ήταν μοναχός Και έκανε τα πάντα για να σωθεί ο μικρός Στην πλάτη του τον βάζει κι ανοίγει τα φτερά Κι οι δυο τους ταξιδεύουν πολύ πολύ μακριά Το άγρυπνο του μάτι εντοπίζει μια μαμά Που ψάχνει απεγνωσμένα σ’ όλη την γειτονιά Πολύ απαλά ακουμπάει τα νύχια στην σκεπή Και τον μικρό αφήνει προσεκτικά στη γη Μεγάλη αγκαλιά ζητάει ο μικρός Από τον δράκο που ήταν συνέχεια μοναχός Και έτσι από τότε σκοτάδι όταν βγει Ο δράκος κατεβαίνει σ’ εκείνη την σκεπή Οι δυο τους γίναν φίλοι καλοί και καρδιακοί Κανείς τους πια δεν νιώθει κενό μες στην ψυχή Ήταν ένας δράκος που ήταν μοναχός Μα σήμερα κοιμάται αγκαλιά του ένας μικρός