Ο Λύκος και τα 7 Κατσικάκια

Τα 7 τα κατσικάκια παίζουν στην αυλή κουτσό Κι η μαμά τους γράφει λίστα για τα ψώνια απ’ το χωριό Γρήγορα τα βάζει μέσα στο σαλόνι του σπιτιού Δίνει τέμπερες, με χρώμα, σαν το μπλε του ουρανού Βάζει το μαντήλι, παίρνει, τσάντα, ομπρέλα και λεφτά Και τους λέει να προσέχουν, μην ανοίξουν πουθενά Θα γυρίσει πριν νυχτώσει για να φάνε όλοι μαζί Θα ‘χει στο καλάθι φρούτα, χόρτα, λάδι και ψωμί Ένα ένα τα φιλάει τρυφερά στο κεφαλάκι Ψιθυρίζει στο καθένα, να προσέχει, στο αυτάκι Είναι ο λύκος πονηρός και μπορεί να εμφανιστεί Πρέπει η πόρτα του σπιτιού μας να ‘ναι πάντοτε κλειστή Πριν προλάβει η κατσίκα στο χωριό να καταφθάσει Ήρθε ο λύκος μπρος στην πόρτα, ψάχνει να τα ξεγελάσει Το κουδούνι τους χτυπά και με βροντερή φωνή Λέει “ανοίξτε είμαι η μαμά σας, γύρισα απ’ το μαγαζί” Τα μικρά τα κατσικάκια έντρομα, μα με πυγμή Του απαντάνε “μα δεν μοιάζει της μαμάς μας η φωνή!” Τρέχει γρήγορα ο λύκος παίρνει μέλι απ’ τη φωλιά Κι επιστρέφει πάλι πίσω με φωνή πολύ γλυκιά “Ανοίξτε είμαι η μαμά σας γύρισα απ’ το μαγαζί” “Για περίμενε” του λένε, “βάλ’ το πόδι στη σχισμή” Βάζει την πατούσα κάτω απ’ την πόρτα τη μικρή Του απαντάνε “είσαι ο λύκος, η πατούσα σου είναι γκρι!” Τρέχει ο λύκος στο χωριό, παίρνει αλεύρι και νερό Πασπαλίζει την πατούσα, τρέχει πίσω στο λεπτό Βάζει κάτω απ’ την πόρτα το λευκό του το ποδάρι Και ευθύς ξαναχτυπάει το κουδούνι με καμάρι “Ανοίξτε είμαι η μαμά σας, γύρισα απ’ το μαγαζί” Και τα κατσικάκια αναγνωρίζουν την γλυκιά φωνή Η πατούσα από κάτω είναι άσπρη τριχωτή Και αμέσως με χαρά, την πόρτα ανοίγουν στη στιγμή Πω πω Θεέ μου τι μεγάλος πανικός, καταστροφή! Μόνο το μικρό κατσίκι προλαβαίνει να κρυφτεί Επιστρέφει η μαμά τους φορτωμένη φαγητό Κι αντικρίζει ένα σπίτι άνω κάτω ρημαδιό Δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς έχει συμβεί Μήπως κρύβονται για πλάκα, αρχίζει να ανησυχεί Ένα ένα τα φωνάζει δυνατά ξανά ξανά Κι από το ρολόι βγαίνει το μικρό με κλάματα Εξηγεί το τι συνέβει κλαίγοντας στην αγκαλιά Και της δείχνει το δρομάκι για του λύκου τη φωλιά Χωρίς να χάσουνε λεπτό ξεκινάνε προς τα εκεί Βρίσκουν τον λύκο να κοιμάται, τα κατσίκια σε κλουβί Καταστρώνουν στα κρυφά, σχέδιο πολύ καλό Σώζουνε τα κατσικάκια, ένα ένα στο λεπτό Ξεγελάνε και τον λύκο, τρέχει, πέφτει στο ποτάμι Και τον παίρνει μακριά, τα κατσικάκια πια δε φτάνει Επιστρέφουν όλοι σπίτι, αγκαλιασμένοι και γεροί Κι η μαμά τους εφιστά όλη τους τη προσοχή “Πρέπει όλοι σας να είστε πάντοτε προσεκτικοί Γιατί οι άλλοι ίσως είναι ύπουλοι και πονηροί” “Να εμπιστεύεσαι τους φίλους κι όχι όποιον συναντάς Θέλει χρόνο για να νιώσεις ποιον στ’ αλήθεια αγαπάς Πρέπει πάντα να προσέχεις τι ακούς και τι πιστεύεις Και τους διπλανούς σου, δε πρέπει ποτέ να κοροϊδεύεις.”